به طور کلی ، لایه کار a قطعه الماس حاوی دانه های الماس برای برش یا سنگ زنی است. هنگامی که دانه های الماس درشت و مجرد هستند ، بخش های الماس یک ابزار الماس تیز خواهند بود و برش سریع را انجام می دهند ، اما ممکن است در همان زمان به مقاومت خمشی کمتر منجر شود. هنگامی که دانه های الماس ریز و درشت هستند و دانه های ریز مخلوط می شوند ، بخش های الماس از ابزار الماس با دوام می شوند اما بازده برش تا حدودی کاهش می یابد. با توجه به آنچه در بالا ذکر شد ، دانه های الماس 50/60 به عنوان یک انتخاب مناسب در نظر گرفته می شوند.

2. غلظت الماس

هنگامی که غلظت الماس (از سطح پایین به بالاتر) در یک محدوده خاص تغییر می کند ، وضوح و کارایی برش به تدریج کاهش می یابد ، اما در عوض عمر کاری آن افزایش می یابد. غلظت بیش از حد الماس ممکن است باعث کند شدن سرعت شود در حالی که الماس با غلظت کم و دانه درشت برای بهبود سرعت برش مفید هستند. قسمت های مختلف یک قطعه الماس عملکردهای متفاوتی دارند ، بنابراین باید غلظت های مختلف الماس در نظر گرفته شود. یعنی الماسهای با غلظت پایین نیاز به استفاده از لایه میانی سه یا چند لایه دارند تا بتوانند شیار کاری قسمتهای الماس را بکار ببرند که این امر به جلوگیری از لرزش تیغه اره و بهبود کیفیت برش کمک می کند.

3. استحکام الماس

مقاومت الماس نقش مهمی در تضمین عملکرد برش دارد. استحکام الماس بیش از حد بالا باعث شکستن بلورها می شود و هنگام استفاده دانه های ساینده مصرف می شود که باعث کاهش وضوح و عملکرد یک ابزار الماس می شود. وقتی مقاومت الماس به اندازه کافی بالا نباشد ، شکستن هنگام برخورد یا نیروها آسان است و کار برش یا سنگ زنی کار سختی است. استحکام الماس 130-140n توصیه می شود.

4- مواد پیوند دهنده

عملکرد یک تیغه اره الماس یا چرخ سنگ زنی الماس نه تنها به الماس بستگی دارد ، بلکه همچنین به عملکرد کلی بخش های الماس متشکل از الماس و مواد اتصال به نسبت مناسب نیز بستگی دارد. در مورد سنگهای نرم مانند سنگ مرمر ، سنگ تراورتن یا سنگ آهک ، عملکرد مکانیکی یک قطعه الماس می تواند متوسط ​​باشد ، بنابراین مواد پیوند مس توصیه می شود. با این حال ، مواد پیوند مس دارای درجه حرارت پخت پایین همراه با استحکام کم و مقاومت بالا است ، بنابراین نمی توان به خوبی با الماس پیوند زد. وقتی کاربید تنگستن (wc) اضافه می شود ، wc یا w2c با مقدار مناسب کبالت ترکیب می شوند تا استحکام ، سختی و نتیجه پیوند را بهبود بخشند. سپس مقدار کمی از پودرهای فلزی با نقطه ذوب کم و سختی کم مانند مس ، sn ، zn برای عملکرد بهتر اتصال قرار می گیرد. اندازه اجزاء اصلی باید کمتر از 200 باشد در حالی که سایر اجزای آن نباید از 300 تجاوز کند.

5- روش پخت

با افزایش دمای گرمایش ، چگالی اتصال و استحکام خمشی به همین ترتیب رشد می کنند. با طولانی شدن مدت زمان گرم شدن ، استحکام خمش پیوند خالی و الماس در ابتدا افزایش می یابد اما با گذشت زمان کاهش می یابد. بنابراین فرایند پخت توصیه می شود تا 120s در 800 last به طول انجامد.

وقتی که می آید قطعه الماس تکنیک تولید ، مواد پیوند دهنده و مهمترین فشار مواد داغ است. آلیاژهای کبالت و مس اغلب به عنوان مواد پیوندی انتخاب می شوند ، اما نمی توانند به تعادل خوبی در هزینه تولید و عملکرد محصول برسند. بر اساس رویکرد آزمایش و خطا و تجزیه و تحلیل علمی ، آلیاژهای Fe-ni-cu-w به عنوان یک ماده پیوند ایده آل برای یک قطعه الماس از نظر هزینه و عملکرد نیز در نظر گرفته می شوند.

فرآیند تولید تیغه اره الماس یا چرخ سنگ زنی الماس را می توان به عنوان فرآیند پخت پودرهای فلزی تحت فشار داده شده مشاهده کرد. این یک فرآیند متالورژی پودرها است: تحت شرایط دمای بالا (800-1000 درجه سانتیگراد) و فشار (180-250kgf / cm2) ، پودرهای فلزی به طور مساوی مخلوط یک سری از اشباع فیزیکی و شیمیایی را در ذرات پودری مانند جوشکاری فیوژن ، جوشکاری ، ترکیب و تبلور مجدد ، و سپس بدنه ای استوانه ای تشکیل می شود که قطعه الماس است.

همچنین الزامات سختی برای اتصال مواد یک قطعه الماس وجود دارد.

آلیاژهایی که به راحتی می توانند فاز محلول جامد تولید کنند و تقویت و آغشته سازی محلول جامد در مواد پیوند دهنده توصیه می شوند.

آلیاژهای fe-ni-cu-w چنین شرایطی را برآورده می کنند.

زیرا fe-ni و cu-ni 100٪ قابل حل هستند.

wc / w-ni ، wc-cu و fe-cu می توانند تا حدودی محلول باشند و منجر به تقویت پراکندگی و اشباع شوند.

عناصر fe و ni viii با الماس ها دوستانه هستند.

بعد از بخش الماس ساخته شده ، آنها را بر روی تیغ اره الماس یا چرخ سنگ زنی الماس جوش داده می شوند ، سپس صیقل داده و رنگ می کنند. آنها بطور گسترده در بسیاری از صنایع کاربرد دارند.